Niewiele jest miejsc w Polsce, gdzie walory przyrodnicze i kulturowe splatają się w jedno, stanowiąc krajobraz tak urzekającą piękny i niepowtarzalny. Do tych miejsc należy Park Krajobrazowy „Góra Św. Anny” utworzony w 1988 roku. Obejmuje on Grzbiet Chełmu, tj. zachodnią część Wyżyny Śląskiej, stanowiący próg strukturalny. Ciągnie się on z północnego zachodu na południowy wschód na odcinku ok. 20 km i średniej szerokości 5 km. Najwyższym wzniesieniem Grzbietu Chełmu, a zarazem całej Wyżyny Śląskiej jest Góra Św. Anny (404 m n.p.m.). Od nazwy tego wzniesienia pochodzi nazwa miejscowości będącej duchową stolicą Śląska Opolskiego oraz nazwa Parku Krajobrazowego- obszaru poddanego ochronie.
Najstarszymi rozpoznanymi utworami są piaskowce i zlepieńce zawierające odciski roślin z okresu karbonu. Trzonem Garbu są jednak utwory triasowe, czyli wapienie i dolomity. Współczesny krajobraz Grzbietu Chełmskiego ukształtował się pod wpływem lądolodu skandynawskiego, który nasuwał się tu dwukrotnie. Wynikiem tych zlodowaceń są pozostałości w postaci margli lodowcowych, glin i piasków oraz różnej wielkości okruchów skalnych (głazy narzutowe).
Góra św. Anny była na Śląsku najdalej wysuniętym na wschód wulkanem.