Umownie: przemijamy?

           


       Zmagając się z przemijaniem życia, cyklicznie raz po raz, zachęceni strategią tego świata, wytężamy siły aby domknąć stary i powitać nowy rok, „świętując”  kolejny, jak bardzo umowny reset wybrzmiewającego czasu. Przy okazji mierząc i wartościując życie, które już ”poza” nami,  a także budując często całe stosy nadoczekiwań wobec tego co  „przed”. A wszystko w atmosferze dobrze wykonanego obowiązku, jak gdyby od tego zależał właściwie odczytany sens naszego życia.

Czytaj więcej...

Boże Narodzenie

Nieogarnięta tęsknota

karmiona nadzieją

znajduje TERAZ ukojenie

w Świetlistym Słowie Życia, 

które staje się Ciałem.

W prostocie, w utajeniu, cicho

dając się dostrzec tym, 

którzy podtrzymali w sobie

okruch wiary.

Życzymy z serca, daru świętowania,

które nie przemija

a uskrzydla

wszelki okruch życia.

Jestem

       Są takie przestrzenie życia, które wydają się ważne, do których odkrycia ciągle jesteśmy zapraszani. I nie jest to tylko jakieś ulotne odczucie czegoś nieuchwytnego. Raczej, z czasem świadomość ich istnienia staje się fundamentem mojego być. Jak niewidoczne w
pierwszej chwili korzenie potężnego drzewa, bez których wszystko obumiera. Cząstkowe gdy dostrzegam je wybiórczo nie znaczą nic. Pozbierane razem, tworzą To co wolno mi nazwać Świadomością Istnienia, Świadomością Życia w obfitości, drogocenną perłą, dla
której warto sprzedać wszystko. Dlaczego?

Gdyż pozwala bardziej świadomie, chłonąć to życie, które mamy w sobie już teraz i pozwala tęsknić ku pełni życia, która nadchodzi. Wydaje się, że często ludzie uwikłani w iluzje życia, żyją znudzeniami na tyle mocno, że ich życie bardziej staje się wegetacją, uwarunkowaną
zewnętrznymi czynnikami, niż świadomym istnieniem.

Czytaj więcej...